ترنم آغاز

نه همین لباس زیباست...
سعدی می گوید
زیبائیت به واژه در نمی آید
به گاه جلوه گری
زیباتر می شوی با آن لباس گلدارِ رنگارنگ
نه آنکه زیبا شده ای به آب و رنگ
دلبر ماست که با حسن خداداد آمد
که حافظ می گفت
وقتی زیبایی را وسعت می بخشی
و من حیران از دیدن زیبایی جان
در بهشت تجلی
اما شرمسار تو
از دیده ی خویش و
واژه های ناتوان شعر

*
بامداد ۲۰ بهمن ۱۴۰۲

#غلامرضا_نصراللهی_شعر

ترنم آغاز...

چند خیابان عشق به تاخیر می افتد
وقتی چهل فروردین گذشته است
از اولین جوانه ی دیدار
که دست هایت را بی دریغ
از ما دریغ می کنی
کمتر از آینه ایم
گرچه دلشکسته
به تکرار یاد تو
وقتی که گرداب چشم هایت
سراب آرزوهامان بود
*
۳ اسفند ۱۴۰۲

#غلامرضا_نصراللهی_شعر

ترنم آغاز...

در درون این هیچِ دشوار عمر را می گویم چه می توان نوشت به یادگار که " ابرها آیه های تطهیرند " و آینده تصور موهوم ماست سیاهچاله ای تا دشوارِ خاک ترنم آغاز...

روزنه ای باز می شود
از قعر نیستی
مادر بشارتی است به هیاهوی زمین

اینجا غوغای گنجشک ها
هو هوی باد
و صدای قلبی
که برای تو می تپد

اما کوتاه
بهاری که زود از روزهای ما گذشت
دریچه ای بسته شد
و زمین
همان تاریک بی پایان

و ما
" اکنون میان دو هیچ "
*
غلامرضا نصراللهی
۲۶ فروردین ۱۴۰۲.

ترنم آغاز...

خستگی ام را بر آسفالت ها می ریزم
عبور
جریان رنج های من است
زمین ناتوان از درک ثانیه های اندوه
که من
وارث اشک های آدم بودم
این خیابان به سکوت دشت می پیوندد
در سایه سار درختان تبریزی
آرامش آن ابدیتی است که از کنار ما می گذرد
درنگ کن بر اندوه
در زیر پاهایت
که در خزان آخر
روز رستگاری توست این سپیدی سکوت

*

غلامرضا نصراللهی

زمستان ۱۴۰۱

ترنم آغاز...